Το Αμαξάκι
Το Αμαξάκι(1957)

Χάρη, ανθρωπιά και συμπόνια

Πηγή: Μάριος Πλωρίτης, Εφημερίδα Ελευθερία, Απρίλιος 1956

Το αμαξάκι είναι μια ταινία με όλη την έννοια της λέξεως «συμπαθητική». Δεν είναι μεγάλη, δεν διαρκεί περισσότερο από ό,τι πρέπει, δεν έχει παράλογες αξιώσεις. Είναι το συναισθηματικό χρονικό μιας συνοικίας και περισσότερο ακόμα, εκείνων των στοιχείων της που βαθμιαία εξαφανίζονται, καθώς αδυνατούν να προσαρμοστούν στις συνθήκες που αλλάζουν. Δεν τείνει ούτε προς τη σάτιρα, ούτε προς την κοινωνική ανάλυση - καμμιά φορά μόνο προς ένα πολύ ευγενικό μελόδραμα. Έχει χάρη, έχει ανθρωπιά, έχει συμπόνοια. Θα μπορούσε ακόμη να ειπωθεί ότι έχει ρεαλισμό, καθώς δεν αποπειράται να αποκρύψει την κοινωνική πραγματικότητα κάτω από το βάρος της συναισθηματολογίας. Ο κ. Δημόπουλος επιβεβαιώνει εδώ όλες τις ελπίδες που είχε δημιουργήσει με τις προηγούμενες του ταινίες. Η αφήγηση του είναι απέριττη, η άνεση του φακού μεγάλη, η δεξιοτεχνία του επαρκέστατη… Ο κ. Κατσουρίδης φωτογράφισε την ταινία με ταλέντο και ο κ. Χατζιδάκις έγραψε μια μουσική, ίσως όχι μεγάλη, αλλά μέσα στο κλίμα του έργου και ανάλογη προς κάθε επεισόδιό του.