Πηγή: Κώστας Σταματίου, Εφημερίδα Η Αυγή, Ιανουάριος 1965
Η χαρτοπαίχτρα του Δημήτρη Ψαθά αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στον τομέα του θεάματος. Είναι πια ένας θρύλος. Θα έλεγε κανείς πως, με τις 700 περίπου παραστάσεις τής Κατερίνας, οι θεατές της οξείας, αλλά και καλοσυνάτης αυτής σάτιρας μιας τρέχουσας πληγής της κοινωνικής μας ζωής, θα είχαν εξαντληθεί.! Αμ δε! Γεμάτη ήταν χθες, απογευματινές ώρες, η αίθουσα όπου την είδαμε, κι ο κόσμος, κάθε κατηγορίας, έμοιαζε να χαίρεται από καρδιάς τις κωμικές καταστάσεις, του χυμώδεις διαλογικούς διαξιφισμούς, ακόμη και τις κάπως ελευθερόστομες αιχμές, που, με την αμεσότητα της οθόνης, θα μπορούσαν να φανούν υπερβολικές. Από το θεατρικό έργο κι ως την ταινία, οι αλλαγές ουσίας, ελάχιστες. Τα κείμενο διατηρείται στο μέγιστο μέρος του, κι αυτό χαίρεται ο φίλος της ρωμαίικης κωμωδίας θεατής∙ προπάντων το τρίο Βλαχοπούλου – Κωνσταντάρας - Βουτσάς, που κρατά στους ώμους του το έργο. Αξιοπρόσεκτη ακόμα η ερμηνεία της Σαπφώ Νοταρά, του Γιώργου Βρασιβανόπουλου, του Φέρμα. Ασφαλώς η Χαρτοπαίχτρα – ταινία θ΄αποδειχθεί μία από τις μεγάλες εμπορικές ταινίες της χρονιάς.