Η Μαρία Της Σιωπής
Η Μαρία Της Σιωπής(1973)

Η σιωπή είναι.. χρυσός!

Πηγή: Κώστας Σταματίου, Εφημερίδα Τα Νέα, Ιανουάριος 1973

Η υπόθεση θα θυμίσει στους παλιότερους την άλλη εκείνη κωφάλαλη, στο Τζόννυ Μπελίντα. Εκεί υπήρχε «μελό» με ποίηση (καμιά φορά γίνεται). Εδώ υπάρχει «μελό» χωρίς ποίηση∙ μελό σκέτο, αναπηρικό – από τα χειρότερα. Δεν αποκλείεται, η επιτυχία της ανάπηρης (και ολίγον εγκύου) Χριστίνας Ψάχου της τηλεόρασης να ενέπνευσε την αναπηρία της Μαρίας (που και αυτή καθίσταται ολίγον έγκυος). Η ταπεινή μας γνώμη, πάντως, είναι ότι ούτε η θεαματική μίμηση τηλεόρασης, ούτε η εμμονή σε ιστορίες ξεπερασμένες μια για πάντα, ούτε η ανατριχιαστικιά κραυγαλέα σκηνοθεσία, όπως αυτή του φίλου Γιάννη Δαλιανίδη στην προκειμένη περίπτωση, θα σώσουν την εγχώρια κινηματογραφία. Ίσως, αντί, να σφαδάζουν παραπαίοντες – και χωρίς διάφορο επιπλέον – οι παραγωγοί θα έπρεπε να αφήσουν την τηλεοπτική θύελλα να καταλαγιάσει, αποσυρόμενοι, για μια «περίοδο περισυλλογής». Ίσως, για ένα-δύο χρόνια, όπως θα έλεγε και ο Ρενέ Κλαιρ, «η σιωπή είναι χρυσός».