Η Σμαρούλα Γιούλη ήταν μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική προσωπικότητα, που ξεκίνησε την καριέρα της ως παιδί-θαύμα και κατάφερε να διακριθεί τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1934. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη και συνέχισε τις σπουδές της σε χορό και τραγούδι. Στον κινηματογράφο, εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ηλικία μόλις εννέα ετών, το 1943, στην δεύτερη ταινία της Φίνος Φιλμ «Η Φωνή της Καρδιάς», δίπλα στον σπουδαίο Αιμίλιο Βεάκη. Αργότερα, ακολούθησαν αρκετές ταινίες, που την έκαναν να ξεχωρίσει: «Έλα στον Θείο» (1950, Φίνος Φιλμ), «Εκείνες που δεν πρέπει να Αγαπούν» (1951, Φίνος Φιλμ), «Το Σωφεράκι» (1953, Φίνος Φιλμ), «Της Νύχτας τα Καμώματα» (1957, Τζαλ Φιλμ) και «Ο Θόδωρος και το Δίκαννο» (1962, Φίνος Φιλμ). Συνολικά έπαιξε σε 23 ταινίες με τελευταία την «Μόνο για Σένα» (1965, Κώστας Μπακ), και από τότε αφοσιώθηκε αποκλειστικά στις θεατρικές παραστάσεις της, αναδεικνύοντας το ταλέντο της τόσο στην υποκριτική, όσο στον χορό και στο τραγούδι.
Στο θέατρο ξεκίνησε με τον θίασο του Μίμη Φωτόπουλου το 1949 στο έργο «Καραντίνα στον έρωτα», και το 1952 σαν πρωταγωνίστρια στα «Χαρούμενα νιάτα». Στη συνέχεια έπαιξε στον θίασο της κ. Κατερίνας και το 1956 στο Ελληνικό Λαϊκό θέατρο του Μάνου Κατράκη στη σημαντική παράσταση «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», του Ν. Καζαντζάκη, που είχε διασκευάσει ο Νότης Περγιάλη με τον Γεράσιμο Σταύρου για το θέατρο, με σκηνοθέτη τον Τάκη Μουζενίδη.
Το 1958 παντρεύτηκε με τον θεατρικό παραγωγό Βαγγέλη Λειβαδά απέκτησε δικό της θίασο και από τότε συναποφάσιζε μαζί του για τα έργα που θα ανέβαζαν. Ξεκίνησε το θίασό της με τα έργα «Αννα Φρανκ», «Κουρέλι», «Πειρασμός» κ.ά.. Στη συνέχεια παρουσίασε πολλά έργα Ελλήνων συγγραφέων όπως: Γ. Σουρή, Σπ. Μελά, Π. Παλαιολογου, Δ. Γιανουκάκη, Δ. Ψαθά, Γ. Ρούσσου, Γ. Τζαβέλλα, Κ. Μουρσελά κ.ά., αλλά και εκλεκτών ξένων συγγραφέων όπως του Εντουάρντο ντε . Φίλιπο, του Αντρέι Νικολάι, του Ντάριο Φο, συνεργαζόμενη με τους καλύτερους Έλληνες σκηνοθέτες.
Τη δεκαετία του ’80 ξεδιπλώθηκε το ταλέντο της και στο χορό και το τραγούδι στα διεθνώς γνωστά μιούζικαλ «Σικάγο», «Η Γυναίκα της Χρονιάς», «Μάγκες και Κούκλες», «Hello Ντόλι» και «Sweet Charity», που έπαιξε με μεγάλη επιτυχία στο υπερσύγχρονο θέατρο «Σμαρούλα» - που είχε κτίσει προ τιμήν της ο σύζυγός της, Βαγγέλης Λειβαδάς - με σκηνοθέτες κυρίως από το Μπροντγουέη και το Γουέστ Εντ. Η ίδια σκηνοθέτησε και ορισμένα θεατρικά έργα, όπως το μιούζικαλ «20 χρόνια Θεοδωράκης», «Καφενείον η Ελλάς» και άλλα.
Από τη δεκαετία του ’90 και μετά αραίωσε τις εμφανίσεις της στη σκηνή, λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε. Από τις τελευταίες παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνίστησε ήταν το «Αταίριαστο Ζευγάρι» του Νιλ Σάιμον και η «Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Ντε Φίλιππο.
Η Σμαρούλα Γιούλη και ο Βαγγέλης Λειβαδάς, πίστευαν στο ταλέντο των νέων ηθοποιών τους οποίους στήριξαν με πολλές ευκαιρίες, γι’ αυτό και πολλοί από τους σημερινούς πρωταγωνιστές χρωστούν πολλά και στους δύο. Πέθανε στις 7 Μαρτίου 2012, τρεις μόλις μήνες μετά τον αδόκητο χαμό του συντρόφου της ζωής της, Βαγγέλη Λειβαδά.